De oudste botanische tuin uit het Verenigd Koninkrijk, opgericht in 1621.
Een botanische tuin van meer dan 400 jaar oud dus. We moesten het even opzoeken, hoe oud is Kew dan wel of nog beter hoe lang zou Meise al bestaan. Kew Gardens werd opgericht in 1759 en is dus nu zo’n 265 jaar oud en ook Meise is heel wat jonger, slechts 228 jaar jong.
Oxford Botanic Garden is dan ook gerelateerd aan de universiteit van Oxford en die bestaat natuurlijk al heel heel lang.
Nu we hier toch over bezig zijn, wij bezochten ooit de oudste botanische tuin ter wereld, die ligt zelfs in Europa. En ja, die is ook gekoppeld aan een universiteit. Je kan ons artikel over die tuin lezen op deze link. Voor wie geen zin heeft om door te klikken, het is de Orto botanico di Padova in Italië dus. Dit allemaal even terzijde.
Correcte naambordjes
Langzamerhand merken we dat er meer aandacht wordt besteed aan waterlelies. Men begint toch eindelijk een beetje verder te kijken dan de klassieke Marliacjes. Hoewel de meeste winterharde waterlelies hier toch nog van zijn hand waren.
De enige vijver buiten de serres in deze tuin, heeft zelfs de naambordjes van enkele variëteiten, en ze waren correct. Daar worden wij onmiddellijk gelukkig van. U zou eens moeten weten, hoe erg het kriebelt wanneer dergelijke naamplaatjes niet correct zijn. Dan zie je direct enkele IWGS’ers bij elkaar staan mompelen en wijzen. Wat zouden we dan graag gewoon in de vijvers stappen en die wegnemen, verplaatsen, verbeteren, wat dan ook…. Maar hier was het niet nodig. Dat doet ons altijd plezier. We hebben het hier over de Nymphaea Amabilis, Nymphaea Escarboucle, Nymphaea Gonnère, Nymphaea Marliacea Albida, en Nymphaea Perry’s Fire Opal.
En ja, we waren natuurlijk met zo’n 70-tal experten en al snel vonden we ook de niet benoemde Nymphaea Colorado, Nymphaea James Brydon en de Nymphaea Arc-en-Ciel. Ondertussen ook al zo’n klassiekers dat je moeilijk fout kan zijn.
De obligatoire Victoria serre
Een botanische tuin, zou natuurlijk geen botanische tuin zijn zonder Victoria. Dus ook hier weer gingen we op zoek naar de serre. Want in tegenstelling tot in Padua, staan de Victoria hier wel overdekt natuurlijk. De temperaturen van het Verenigd Koninkrijk zijn namelijk helemaal niet te vergelijken met die van Italië.
Dat er een Victoria aanwezig is, daar kan je bijna altijd zeker van zijn, maar welke? Hier is het de Victoria cruziana, de ‘kleine’ dus 😉
Logisch dat er rond de Victoria’s altijd tropische waterlelies en meestal ook lotus staat. Hier werd ze vergezeld door een Nymphaea Carla’s Sonshine (ja, zo geschreven) en de Nymphaea lotus (ja, die vervelende waterlelie-lotus) die er voor zorgt dat het verschil tussen lotus en waterlelies wel heel moeilijk uit te leggen valt.
Een zeer mooie display in elk geval en dus alweer de moeite waard.
Veel Victoria serres zijn naar evenbeeld van die van Kew natuurlijk, rond. Deze echter is een langwerpige serre met een zijgang, die je zo naar alle aparte delen brengt. De vijver zelf is dan wel weer klassiek rond. Maar het heeft nu ook echt iets om rond te lopen en de Victoria van alle kanten te bekijken.
Universiteitsstad
Natuurlijk was er nog heel wat te zien behalve de waterplanten, ze spreken over meer dan 5000 planten. Hoe leuk zou dat niet zijn, indien het wel allemaal waterplanten waren!
Maar niet dus, voor iedereen wat wils.
Er is zelfs een mooi arboretum aan gekoppeld met zeldzame bomen, maar daar hadden we spijtig genoeg niet de tijd voor.
De botanische tuin is trouwens ook heel mooi gelegen zoals je kan zien op onderstaande foto’s.
Ernaast loopt een gracht waarop ze varen met een sloep zonder motor. Heel rustgevend, toch voor degene die meevaren…
Degene die de sloep moet vooruit duwen zal er waarschijnlijk anders over denken.
Aan de overkant van de gracht, bevindt zich een sportveld, we vermoeden cricket?
Veel botanische tuinen liggen wat afgezonderd, maar deze ligt middenin het publieke leven en dat geeft hem toch dat tikkeltje extra. Rondom bruist het dan ook van het studentenleven.
Je kan meer over deze tuin bekijken op hun website.
