De laatste bloem van het jaar 2008, is niet de allerminste! We laten je dan ook zeer graag kennis maken met de Waterlelie Black Princess, één van de parade-paardjes van Perry Dean Slocum uit 1995.
Nymphaea Black Princess, een mislukking?
De naam van deze waterlelie spreekt in elk geval tot de verbeelding, vooral bij de kindjes… die steevast op zoek gaan naar die zwarte prinses. Deze waterlelie is echt één van de opvallendste variëteiten van de hand van Slocum. De Black Princess en de Nymphaea Almost Black zijn de meest donkerrode waterlelie die men tot nu toe heeft gekweekt. Deze Nymphaea zou dan ook een kruising zijn tussen de N. Perry’s Fire Opal (winterhard) en de N. Pamela (tropisch). Het is dus zeer waarschijnlijk het resultaat van een zoveelste poging van Perry om een blauwe winterharde waterlelie te kweken. Het is hem nooit gelukt, maar we zijn meer dan tevreden met deze “poging”. Hijzelf ook hoor, want hij heeft er een U.S. Plant patent 9662 op aangevraagd.
Waterlelie Black Princess, niet volgens ons
De bloemblaadjes zijn zo donker dat ze in het midden wel zwart lijken. De meeste foto’s die je van deze variëteit vindt doen de realiteit echter geen eer aan. Niet alleen de kleur is apart, maar ook de vorm van de bloem is bijzonder. Deze waterlelie ziet er elke dag anders uit, ze neemt de tijd om ten volle open te komen en dit zal dan meestal maar op de 3de of 4de bloeidag gebeuren. De bloemblaadjes zijn zeer mooi afgerond en hebben een ongeziene glans. In het midden heb je dan een prachtig geel hart dat mooi afsteekt tegen de donkere, bijna zwarte, bloemblaadjes. Combineer dus de uitzonderlijke kleur, met de opvallende vorm en het gele hart en je hebt een echt juweeltje: de BLACK PRINCESS!
Waterlelie Black Princess, zo zwart als kool
De vraag naar deze waterlelie is soms zo groot dat ze niet altijd gemakkelijk te verkrijgen is, opletten dus voor fout gelabelde planten! Ben Gibson (die mij de plant heeft geleverd), vertelde dat de binnenste bloemblaadjes in Amerika soms verbranden bij zeer hoge temperaturen. Iets waar ik dacht niet echt bang voor te moeten zijn in ons “warme” landje. Het maakte me in elk geval wel nieuwsgierig…En toch, wat bleek, ook hier kan de felle zon de prachtige donkere bloemblaadjes gewoon verbranden, verkolen bijna. Hoewel het natuurlijk zonde is van de bloem, is het toch wel een zeer fascinerende eigenschap.Dergelijke bloemblaadjes verbrokkelen zoals een verbrand stuk papier wanneer je ze aanraakt. Zie de foto’s hiervan onderaan.
Teler: Perry Dean Slocum
Ouders: N. Perry’s Fire Opal x N. Pamela
Wortelstok: Marliac rizoom