Net 10 jaar nadat de Nymphaea Gonnère op de markt kwam, werd de Waterlelie Madame Wilfron Gonnère geboren.
Waterlelie Madame Wilfron Gonnère, eerbetoon aan de schoonmoeder
Deze waterlelie, was een ode aan de schoonmoeder van Joseph Bory Latour-Marliac en dus de grootmoeder van de nieuwe eigenares, Angèle. Ze kreeg als bijnaam de Pink Gonnère en die klopt volledig. Gelukkig hebben ze er niet Pink Snowball van gemaakt 🙂
Deze waterlelie heeft ook weer die mooie kopvormige bloemen zoals de witte, maar de kleur is wel helemaal anders. Ze heeft die typische vuilroze kleur met witte vlekken die gekend is voor veel van Marliac zijn variëteiten.
Waterlelie Madame Wilfron Gonnère, in ‘t roos kunnen we het ook…
moeten ze bij Marliac gedacht hebben. De bloemen van deze roze Gonnère zijn zo’n 14 cm groot, reukloos, maar wel talrijk. De groene ronde bladeren overlappen aan de sinus en zijn groter. De volledige plant neemt zo’n goede vierkante meter in beslag en dat is dan ook weer wat meer dan de witten. Het enige dat minder is dan de gewone Gonnère zijn het aantal bloemblaadjes, ongeveer de helft! (Bijna 100 jaar later kan Pairat Songpanich het ook in het rood, met zijn Nymphaea Manee Red)
Waterlelie Madame Wilfron Gonnère, en ze hadden gelijk
Zoals meestal bij marliac-waterlelies zijn ook hier de ouders niet gekend. Met haar Marliac wortelstok is deze Madame Wilfron Gonnère natuurlijk een goede groeier en bloeier in België. Plaats haar zo’n 60 cm diep en de bloemen zullen mooi op het wateroppervlak drijven. Daarnaast blijven de bloemen ook wat later in de namiddag open dan de meeste waterlelies en is het een goede snijbloem. Kan je een mooier eerbetoon geven aan je schoonmoeder?
Teler: Joseph Bory Latour-Marliac
Ouders: ongekend
Wortelstok: Marliac
Foto’s