Gedye Water Gardens, Melbourne, Australië, Oceanië
Gedye Water Gardens, het fruit
Het begon allemaal met de geboorte van Laurence Gedye op 18 juni 1930, of neen, het begon eigenlijk 10 jaar daarvoor…
Toen Laurence zijn vader Rupert, de familie-meren, meer dan een hectare groot, begon te gebruiken om waterlelies in te kweken.
Als fruitteler ging hij sowieso naar de nu nog steeds bestaande Queen Victoria Market in Melbourne. Hij had dan ook het briljante idee, om naast het fruit ook de bloemen van zijn prachtige waterlelies aan te bieden. De interesse van de bloemisten was zodanig groot, dat hij ermee begon de bloemen aan huis te leveren bij de verschillende floristen uit de buurt.
Gedye Water Gardens, de bloem
In 1945 overleed Rupert en nam Laurence, de jongste van 8 kinderen en toen 15 jaar oud, de ronde van zijn vader over. Ook al had de kleine jongen geen rijbewijs, toch ging hij nog steeds naar de markt en leverde ook de bloemen bij de floristen thuis.
Op 10 oktober 1953 trouwde hij met Norma Tully, vandaar ook de Nymphaea Norma Gedye . Samen met Norma bleef hij door middel van een bootje, de bloemen van de waterlelies uit het 1,4 hectare grootte meer halen.
Na het inpakken van de waterlelies, reed hij eerst naar de bloemisten om daarna naar de markt te gaan, dit deed hij zo’n 3 dagen per week tijdens het bloeiseizoen. Dit waren dagen van meer dan 150 km rijden en meer dan 24 uur wakker blijven, zodat hij meestal in slaap viel terwijl hij thuis nog de boekhouding probeerde te doen.
De familie Gedye kreeg 4 dochters en 1 zoon die allemaal meehielpen bij het plukken, inpakken en verzenden van de waterlelie-bloemen, die ondertussen ook al werden overgevlogen naar verschillende staten in Australië. Deze bloemen werden gebruikt als snijbloemen, voor rouwkransen en af en toe ook al in bruidsboeketjes.
Gedye Water Gardens, de bloemen
In 1959 wordt een deel van het huidige domein verkocht en wordt er een nieuw aangekocht van 18 hectare, waar hij verschillende bekkens in aanlegt. In 1960 neemt hij twee mensen in dienst om tot 80.000 bloemen per week te oogsten. De geplukte bloemen werden in een drijvende bak gelegd, die de mannen in hun waadpak, meetrokken aan een koord. Deze drijvende bakken konden tot 1500 bloemen dragen en het zicht van deze zee aan bloemen, drijvend op het water, was dan ook spectaculair!
Ondanks de enorme hoeveelheid waterlelies die er toch per week konden geplukt worden, was dit niet altijd genoeg om aan de vraag te voldoen. Een dame uit Darwin stuurde dan ook waterlelies op, wanneer Laurence Gedye met een tekort zat, af en toe, zat er zelfs een schorpioen in de doos… In 1964 maakte hij een klimaatkamer om de bloemen te kunnen stockeren die reeds geplukt waren maar nog niet geleverd moesten worden. Op deze manier kon hij zijn seizoen aanzienlijk verlengen. Op goede temperatuur bewaard, kon hij de bloemen 5 à 6 weken bewaren. Hiervoor diende hij wel de bloemen te plukken op de eerste bloeidag, nog voor ze openkwamen.
Gedye Water Gardens, het vijvercentrum
In 1970, 50 jaar nadat zijn vader gestart was met de waterlelie-pluk, beslist Laurence Gedye om ermee te stoppen. Ondertussen had hij begrepen dat hij er financieel meer voordeel uithaalde om de volledige planten te verkopen voor siervijvers dan de snijbloemen te plukken voor de bloemisten. De oude domeinen worden verkocht en alles wordt verhuisd en ingericht om waterlelies te kunnen kweken en verkopen. Ook worden er nu vissen, planten, pompen,… verkocht, een volledig vijvercentrum dus. In 2006 wordt de zaak volledig gesloten, de website staat nog steeds online.
Er zijn toch enkele waterlelies die we moeten onthouden: Nymphaea Norma Gedye 1972, Nymphaea Queen of the Whites 1970
en in 2007 wordt ook zijn eigen waterlelie geïntroduceerd, namelijk Nymphaea Laurence Gedye.
