De tuinen van Monet, Giverny, Frankrijk, Europa
Trial and error
Het is onmogelijk om een website te hebben over waterlelies en deze tuin, woning, kunstenaar links te laten liggen.
Het stond dan ook al even op de agenda en in 2013 was het zover.
De allereerste stop in onze trip Frankrijk-Italië zou de tuinen en het huis van Monet worden. Tickets al gekocht en helemaal gepakt en gezakt, bleek het vliegtuig van onze compagnon vanuit de Verenigde Staten van Amerika, vertraging te hebben. Net genoeg, om Monet van de lijst te moeten schrappen.
Spijtig, maar weinig aan te doen natuurlijk.
Aan de andere kant, een kunstenaar zal ook niet van de eerste keer slagen. We gaven zeker niet op.
Herkansing
Onze herkansing kwam er dan ook in 2015.
We waagden ons aan een tweede poging, samen met onze twee kleine kunstenaars gingen we op bezoek bij deze grote mijnheer. Nu ja, zijn domein want mijnheer is er natuurlijk al lang niet meer. Allebei hadden ze namelijk ooit in de tekenles de brug van Monet moeten schilderen, dus deze eens in het echt zien was een must.
We gingen naar Giverny begin september, op een echte Franse regenachtige dag.
Zodra je Giverny nadert, krijg je al het gevoel dat je een schilderij binnenwandelt. Heel het stadje lijkt één schilderachtig Franse, bloemrijke droom. Dat hebben we natuurlijk graag.
We hadden zelfs het geluk dat ze ons twee jaar oude tickets nog aanvaarden en zo moesten we helemaal niet in de rij blijven staan. En toegegeven, die rijen zijn best wel lang. Op naar de tuinen. Een prachtige tuin is dat, zalig om in te wandelen en september is ook een heel goede maand, de bloemen stonden prachtig!
Dé brug
We kwamen natuurlijk voor de brug (onze kleine kunstenaars toch ) en de daarbijbehorende vijvers, (de echtgenoot toch) maar nog meer voor de waterlelies (ik toch). Eerst nog even onder de grond wandelen, blijkbaar zijn de vijvers de andere kant van de weg. Even wandelen en je komt bij de vijver aan en ik had gedacht dat het misschien wat zou tegenvallen. Maar het is echt wel de vijver, zoals op de schilderijen, een prachtige treurwilg, die brug, wow en ja de waterlelies natuurlijk.
Dus nu even wat meer over de waterlelies, ze zijn mooi verzorgd, beter dan in sommige botanische tuinen. Het is natuurlijk het paradepaardje van Giverny, heel die vijver, en dat hebben ze goed begrepen daar. Wij kunnen daar alleen maar blij om zijn. Wat mij nog blijer maakte, is dat ze ook de echte oude variëteiten hebben behouden. Eventjes was ik bang geweest dat ze zich hadden laten verleiden tot de nieuwe, meer flashy hybriden, niet dus.
Het lijstje
In 1894 bestelde Claude Monet verschillende soorten waterplanten, 5 lotus-variëteiten en 3 soorten Nymphaea nl. Nymphaea mexicana, Nymphaea Laydekeri Rosea en Nymphaea Sulphurea Grandiflora.
In 1904, ging hij meer voor de Amerikaanse waterlelies en bestelde hij bij Latour-Marliac: Nymphaea Atropurpurea, Nymphaea Arethusa, Nymphaea William Falconer en Nymphaea James Brydon. Een kenner zou deze dus moeten herkennen in zijn talrijke schilderijen en in de vijver.
Je kan trouwens de originele bestelling nog bewonderen in het museum van Latour-Marliac Nurseries in Temple-sur-Lot
Het is tevens de moeite om nog even zijn huis binnen te wandelen, er staat een enorme collectie interessante boeken. Natuurlijk zijn er ook enkele mooie schilderijen te zien, waaronder één van waterlelies.
We vinden een bezoek aan zijn huis en tuin meer dan de moeite waard, maak er gerust een omweg voor, je zal het je niet beklagen. Want geef nu toe, zo’n dingen worden al snel een te grote hype, maar deze tuinen zijn daadwerkelijk zo prachtig als men zegt.
