Het lijkt een beetje een rare vertaling, maar daar hebben we een reden voor, dat zal u merken aan het einde van dit schrijfsel. Deze Nymphaea Odorata Sulphurea Grandiflora is op en top een Marliacje en dan moeten we natuurlijk ons Latijns woordenboek weer eens bovenhalen.
Odorata komt natuurlijk uit het Latijnse woord odoratus, hetgeen welriekend wil zeggen. Dat weet u al door de Nymphaea Odorata Alba.
Het tweede deel Sulphurea, komt voort uit het Latijnse woord sulpur, sulpuris en wil zwavel zeggen. Hetgeen u dan ook al weet door de Nymphaea Odorata Sulphurea.
Het derde deel dan, Grandiflora. Het bestaat eigenlijk uit twee delen; grandis hetgeen onder andere groot wil zeggen en flora, hetgeen natuurlijk op de bloem doelt.
Wil deze naam nu gewoon zeggen dat het een grote Nymphaea Odorata Sulphurea is? Wou hij gewoon bewijzen dat hij groter en beter kon? Beide waterlelies zijn in elk geval naast elkaar blijven bestaan, dus we vermoeden van niet.
Er is echter meer aan de hand met deze dame. Rond 1930 werd ze echter door Johnson Water Gardens uit Hynes in Californië, hernoemd naar Nymphaea Sunrise.
De logische verklaring is natuurlijk de gele kleur van de bloem. Daarnaast staat ze dan ook meestal een paar centimeters boven de waterspiegel uit, hetgeen haar dat extra vleugje zonsopgang-gevoel geeft.
In Californië schijnt de zon gewoonlijk een beetje feller dan hier en blijkbaar is het daar een echte showtopper met haar felgele kleur. Hoe warmer hoe mooier de bloem ook is, de bloemblaadjes zullen minder verfrommeld en gedraaid zijn. Daarom ook dat we vinden dat de nieuwe naam best goed gekozen is. Het is een echt zonnekindje!