We kunnen de naam van deze waterlelie mooi uit het Frans vertalen. We vermoeden dat Joseph Bory Latour-Marlaic gewoon refereerde naar dit mooie dier. De hermelijn, Hermine in het Frans. Waterlelie Hermelijn, mmm, klinkt niet slecht vind ik.
Nymphaea Hermine, een waterlelie met een wintervacht
Maar waarom werd deze naam gekozen? Een hermelijn heeft namelijk een zomer- en een wintervacht. De zomervacht is kastanjebruin, maar de wintervacht is geheel wit en we vermoeden dan ook dat Joseph Bory Latour-Marliac hieraan dacht bij de naamkeuze.
Misschien hoopte Joseph Bory Latour-Marliac er heimelijk op dat deze waterlelie de kenmerken van de hermelijn zou overnemen.
We lezen dat het lichaam van een hermelijn tussen de 16 en 31 cm groot wordt, misschien hoopte hij dat zijn waterlelie ook die grootte zou bereiken, maar dat is natuurlijk niet gelukt.
De hermelijn is zowel overdag al ‘s nachts actief, ook dat zou natuurlijk een mooie eigenschap zijn voor een waterlelie. Tot op heden zijn er nog geen waterlelies die de hele dag openblijven, maar met de huidige ontwikkelingen komt daar misschien wel verandering in.
We weten dat Dr. Nopchai Chansilpa hier van droomt en als iemand het kan, zal hij het wel zijn.
10 jaar? Dat kunnen wij beter.
In april en mei worden vijf tot twaalf jongen geboren bij de hermelijn.
Zoals de meeste van zijn waterlelies is ook deze steriel, de jongen zullen dus rechtstreeks van de wortelstok moeten komen, maar dit kunnen er gerust wel meer dan 5 zijn per jaar.
Na twaalf weken kunnen de jongen goed jagen. Rond deze tijd zijn ze onafhankelijk.
Hermelijnen kunnen tien jaar oud worden, maar gemiddeld worden ze slechts anderhalf jaar oud, pft, dat heeft Joseph Bory Latour-Marliac wel beter gedaan, zelfs 10 jaar is een fluitje van een cent voor een Nymphaea Hermine