Een prachtig Nederlands woord vind ik dat: karbonkel. Wij hebben zelfs een zegswijze die luidt: ogen als karbonkels. Hiermee bedoelen we dan grote, vurige ogen. U zal zich afvragen waarom we hierover nu beginnen.
Escarboucle: karbonkel
We hebben de naam van deze waterlelie dan ook letterlijk vertaald. Ze had van mij dan ook best Nymphaea Karbonkel mogen noemen. Hoewel het mooi Franse woord Escarboucle er eigenlijk niet voor moet onderdoen.
Een raadsel is het me dan ook waarom deze waterlelie in de Verenigde Staten van Amerika steeds wordt vertaald door Nymphaea Aflame, zeg nu zelf, dat is het nu toch écht niet. Wij houden het dus steevast op de Nymphaea Escarboucle.
Escarboucle wordt hier dus vooral gebruikt om de hoogrode granaatkleur aan te duiden en daarmee weten we natuurlijk waar de inspiratie voor haar naam vandaan kwam. Deze mooie rode dame is meer dan 100 jaar na haar ontstaan, nog steeds één van de mooiste rode waterlelies ooit gecultiveerd. Wij zijn blij dat zo’n mooie dame zo’n mooie naam meekreeg.