Als je als Belg de naam Krimson hoort, krijg je automatisch de rillingen. Iedereen kent wel die slechterik uit de Suske en Wiske boeken, die waardoor je ‘s avonds nog even voor onder je bed keek voor je gerust je ogen kon sluiten. “Krimson wint altijd” was de kreet van deze snoodaard samen met dat bandengewrijf en gemeen lachje, brr rillingen, nu nog steeds… Voor wie het niet weet, deze fantastische strips werden getekend door Willy Vandersteen, onze Belgische strip-trots.
Zou Ben Gibson aan deze zin gedacht hebben bij de naamkeuze van deze waterlelie?
Deze Crimson Red wint altijd!
Ik weet wel zeker dat hij dat niet deed, maar alles is goed om een beetje reclame te maken voor onze Belgische talenten, niet waar?
Maar goed, we moeten het zo ver niet zoeken, Crimson Red, refereert natuurlijk naar de rode kleur van deze fijne waterlelie. Karmijn rood zoals wij het noemen is eigenlijk een natuurlijk organisch en dierlijk pigment gewonnen uit de schildluis.
Deze luizen worden van cactussen afgehaald. Per hektare kan men zo’n 300 à 400 kilo luizen “oogsten”. Per kilo gaat het om ongeveer 140.000 luizen. Deze dieren worden geplet en gemengd met andere stoffen omwille van de kleurechtheid.
Ze wordt gebruikt in aquarelverf, olieverf, cosmetica (denk maar aan je rode lippenstift) en als kleurstof voor voedingsmiddelen. Als je dus E120 op een verpakking ziet staan, gaat het hier over het bloed van de schildluizen, wat we allemaal niet bijleren door onze waterlelie-liefde, onvoorstelbaar. Niet voor vegetariërs of gevoelige mensen dus.