Private tuin, Austin, Texas, Verenigde Staten van Amerika, Noord-Amerika
Gelukbrengers die Belgen
We kijken ook graag eens over de grens naar privé-tuintjes, en dan zoeken we het ook onmiddellijk ver genoeg, kwestie van eens iets anders te zien. Zo mochten we een bezoek brengen aan deze mooie tuin in Texas.
Dat Belgen geluk brengen, dat wisten wij al lang :-), maar sinds kort weten ze dat ook in Texas.
Austin werd geplaagd door extreme droogte, waardoor de overheid zich genoodzaakt zag om maatregelen te treffen. Auto’s mochten niet gewassen worden, golfterreinen niet beregend, zwembaden niet gevuld… dat was natuurlijk buiten ons gerekend.
Een dag nadat we in Austin landen, begon het gezellig te regenen, op zijn Belgisch, maar dan ietsje warmer. We voelden ons dan ook onmiddellijk thuis en dat zou nog beter worden…
Water in en uit alsof het niets is
Maar goed, het gaat hier over de tuin natuurlijk. Het vijverwater was mooi helder en fris en dat zonder filtersysteem. Geen magische trucjes of producten, de familie is namelijk trotse eigenaar van twee natuurlijke bronnen op hun domein. Het water loopt dan ook via een beekloop in de vijver en loopt dan gewoon, tja gewoon weg. De vijver wordt zo voortdurend gevoed met nieuw water, iets wat je je hier in België toch niet goed kan voorstellen. Er zitten wel een paar siervissen in de waterpartij, maar karperachtigen werden wijselijk uit de vijver geweerd.
Hoe werd deze vijver opgebouwd? Hij werd aangelegd met folie, heeft een grillige vorm en is mooi afgewerkt met die typische stenen die je overal in Texas ziet, enkele stapstenen in het midden maken het geheel af. De maximum diepte bedraagt niet meer dan 50 cm, wat meer dan genoeg is voor deze zone. De kanten werden verfraaid met mooie exemplaren van Pontederia cordata, Cyperus, Thalia dealbata, Canna…
Waterlelies
De waterlelies dan, ik kan me niet herinneren dat er één winterharde waterlelie in de vijver stond…waarom zou hij ook als je met zoveel gemak de tropische kan houden.
Het waren allemaal stuk voor stuk mooie planten met nog steeds een massa aan bloemknoppen in begin september. Ze zagen er zeer netjes uit, mooi verzorgd, geen leliekevers zoals in Europa en geen enkel rottend blaadje te bespeuren, zou hij geweten hebben dat we kwamen?
Zoals je weet is mijn kennis van tropische waterlelies nogal beperkt dus ik ga mij ook niet aan namen noemen wagen. Er stonden twee nachtbloeiers in de vijver, de Nymphaea Trudy Slocum en de Nymphaea Red Flare. Ook de Nymphaea King of Siam was ergens te zien maar daar hou ik het ook bij 🙂
Liefdesdoolhof
De vijver was omgeven door een mooi gazon en prachtige bomen en struiken. Je kon door heel de tuin wandelen via mooi aangelegde paadjes en zo de verschillende hoeken van de tuin verkennen. Overal waar je keek zag je groen, geen omheiningen, geen andere huizen. Het tennisveld was mooi weggestopt achter een haag waardoor je écht midden in het groen kan genieten van de rust en je zicht niet verstoord wordt door gravel en netten. Wat verder werd er recent een doolhof aangelegd door de gastheer, uit liefde voor zijn vrouw. Het is een doolhof in de vorm van een nier, want toen hij ziek werd, gaf zij hem een nier, u leest het goed, een nier. Een prachtig verhaal, ook weer eentje dat we nooit zouden gekend hebben zonder onze liefde voor waterlelies!
In het midden van dat doolhof staat er een, u gelooft het nooit, Manneke Pis. Hoe toepasselijk! Op ware grootte dan nog, wat die Amerikanen al niet doen om ons thuis te doen voelen 🙂